DISTINCT CONTEXT-->SHIFTING CONTEXT

oups!! sorry!

Δεν εννοούσα αυτό όταν έλεγα 2-3 κείμενα. εδώ έγινε λάθος γιατί την πρώτη νόμιζα πως δεν στάλθηκε. Anyway! Sorry!!?

Καλώς σας βρίσκω...

Σύντροφισσες -οι, συναγωνίστριες και συναγωνιστές,

πρώτα απ' όλα να σας ενημερώσω πως είναι η πρώτη φορά που γράφω σε blog και από μόνο του αυτό το γεγονός με κάνει να θεωρώ ήδη την συνεύρεσή μου μαζί σας ως κερδοφόρα. Σε αντίθεση με μια γενικότερη τεχνοφοβία που έρχεται κυρίως από μια αριστερή και αντιεξουσιαστική κριτική, βαθιά ριζωμένη, σαφώς, στην ταξική δομή της τεχνολογίας και την εκμετάλευσή της για την δημιουργία νέων αναγκών και συγκέντρωσης του πλούτου και του κεφαλαίου, βρίσκω τον εαυτό μου στην οπτιμιστική, ενεργή μεριά της ταξικής εξήγησης, αυτή που λέει πως όσο περισσότεροι δίαυλοι επικοινωνίας, τόσο δυσκολότερα ελέγχονται. Και όσο ευκολότερα παίρνεις την πληροφορία (information) τόσο πιο ανοιχτός σε πιθανότητες είσαι. Τόσο πιο κοντά σε εκείνο το αιώνιο γιατί, που κανείς θνητός ή αθάνατος δεν κατέχει.

Σε αυτή λοιπόν την λογική θα συμφωνήσω πως το blog είναι και πρέπει να είναι σημαντικό μέρος της δράσης, αφού στο κάτω - κάτω μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν συνέχεια της συζήτησης, σαν ένα chat. Είχα τρεις μέρες τώρα που πάλευα με τους κωδικούς και τις εντολές και μόλις έβγαλα άκρη. Μην σας φανεί, λοιπόν, περίεργο αν πάρεται 2-3 κείμενα απανωτά, αφού ψιλοετοίμαζα κάποια πράγματα, δυο μέρες τώρα, διαβάζοντας τα σχόλια των λίγων άλλων -κυρίως της Δάφνης, με την οποία συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό.

Για να μπούμε στο ζουμί και να βγούμε από την υποφαινόμενη μοιρολατρία, και την αμήχανη απραξία πρέπει, νομίζω, να ξαναδούμε την διαδικασία από την αρχή. Στο τελευταίο session φάνηκε σαν να ξεχνάμε το βασικό πλαίσιο (φτου κακά!! αλλά έτσι είναι) που όριζε τις συναντήσεις αυτές.
4 ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΣΕ 4 ΣΠΙΤΙΑ, ΠΑΝΩ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΣΧΕΣΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ, ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΣΗΜΕΡΑ. ΕΝΑ ΕΠΙΤΕΛΕΣΤΙΚΟ ΠΡΟΤΖΕΚΤ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ «Ο,ΤΙ ΑΠΟΜΕΝΕΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΛΟΝ»
«Ανοιχτή πρόσκληση», είπατε. Χώρος, Πάτρα τα 4 συγκεκριμένα σπίτια, χρόνος και ώρα τάδε και τάδε και θεματολογία με αναφορά στην έκθεση και επομένως και στην Πολιτιστική, όπως αυτή αναγράφεται στα ως άνω. Τίποτε άλλο. Είτε κάποιος είναι παρών σε όλες τις συναντήσεις, είτε κάποιος είναι σε δύο, είτε μόνο για ένα μισάωρο, η άποψή του όταν εκφράζεται, είναι ευπρόσδεκτη και αποδεκτή. Μερικές φορές και η απουσία είναι εκδήλωση μηνυματοδότησης αλλά αυτό θα το πιάσουμε άλλη ώρα.
Σημασία έχει πως είκοσι άτομα την μια φορά, εικοσιπέντε την άλλη, κάποιοι άνθρωποι τέλος πάντων, δημιούργησαν αυτήν την χαλαρή δομή που λέγεται «κύκλος επικοινωνίας» και παρατηρείται παντού στην ανθρώπινη ιστορία από την πρώτη συντροφιά γύρω από την φωτιά και μετά. Ακόμα και αν θεωρήσουμε ότι υπάρχουν λόγοι σκοπιμότητας για την δημιουργία μιας τέτοιας δομής την συγκεκριμένη χρονική στιγμή ή αντιθέτως δεν βρούμε κανέναν άλλο λόγο να συνδέσουμε αυτή την ομάδα (που υπάρχουν εκατοντάδες συρμοί λογικής καθ’ όλη την διάρκεια των συζητήσεων που μπορούν εύκολα να αποδείξουν περί του αντιθέτου), η ύπαρξή της διά της παρουσίας όλων όσων, είναι αναμφισβήτητη. Οι κουβέντες έγιναν. Άρα, κατ’ αρχήν, το project προχώρησε.
Λόγο, βεβαίως, αυτής της χαλαρής δομής της ομάδας οι βάσεις, οι στόχοι, και η θεματολογία της, εξαρτάται κατά πολύ από την παρουσία ή την απουσία. Αν κάποιος π.χ. έλειπε σε προηγούμενο, κομβικό, σημείο συζήτησης μπορεί να ξαναγυρίσει την κουβέντα πίσω ή να δείξει άλλο δρόμο από αυτόν που είχαν πάρει οι άλλοι. Συμβαίνουν αυτά. Έτσι όμως και το αποτέλεσμα της όλης διαδικασίας εξαρτάται, σαφώς από την παρουσία ή την απουσία. Κοινώς, όσοι μένουν αποφασίζουν για το τι και το πώς θα γίνει στην συνέχεια. [Να ένα σχόλιο στο "ότι απομένει είναι μέλλον" (χα!) ]Αυτό δεν σημαίνει πως δεν λαμβάνονται υπ’ όψιν οι απόψεις που ακούστηκαν από όλους, αλλά αντιθέτως ότι συμπυκνώνονται έτσι ώστε να οδηγήσουν στο επόμενο βήμα, στην ολοκλήρωση του project.
Παρόλο, λοιπόν, που δεν πιστεύω –δυστυχώς- πως όλοι όσοι βρέθηκαν στις «4 συζητήσεις σε 4 φοιτητικά σπίτια» συμφώνησαν ή θέλουν να προκύψει μία δράση ή να βγει έντυπο, κάτι που σύντομα θα το δούμε από τις συμμετοχές, έχω την πεποίθηση ότι εκτός του ότι παρήχθη αρκετό υλικό διεξήχθη και μια πρωτότυπη για τα δεδομένα της πόλης διαδικασία –λίγο αλλοπρόσαλλη σε βάση και στόχους είναι αλήθεια, αλλά πάντως με την δική της ιδιαίτερη δυναμική. Αυτό που μας μένει τώρα και νομίζω τον πρώτο λόγο έχουν ο Νίκος και ο Πάνος είναι να δούμε πως περνάμε στο επόμενο βήμα, και ποιό βήμα θα είναι αυτό. Έντυπο; Οκ; Τι έντυπο και πως;

Σας φιλώ για την ώρα,

θα τα ξαναπούμε σύντομα

Κυρ...

house4-4

talk4where?

Αρχικοί προβληματισμοί
Τι ζήσαμε στο house4talk??

Τα ερωτήματα που τίθενται ποικίλλουν..Οι ερωτήσεις μάλλον δεν έχουν ακόμα απαντηθεί..Η διαδρομή είναι αυτή που είχε ενδιαφέρον τελικά.. Προβληματισμός, αγωνία, απορία, διστακτικότητα..Τι κάνουμε εμείς τώρα εδώ??? Αλλά και ένταση κάποιες στιγμές.. Ναι..

Είμαστε μια ομάδα..Πόσο εύκολο είναι μαι ομάδα που απαρτίζεται από 20 περίπου άτομα να συμφωνήσει τόσο σε επίπεδο αντίληψης των προς συζήτηση θεμάτων που τίθενται όσο και επίπεδο πραγμάτωσης των τελικών στόχων..Υπάρχει στοχος νομίζω..Ήρθαμε σε επαφή με αυτόν πριν ξεκινήσει η διαδικασία εκπόνησης των συζητήσεων..Παρόλα αυτά με το πέρας της διαδικασίας των συζητήσεων ο καθένας καταθέτει την προσωπική του άποψη σχετικά με το αποτέλεσμα. ''Νομίζω πως όλοι θέλουμε να παραχθεί το έντυπο, τελικά(?)''.


Είμαστε γνωστοί στην πλειοψηφία μας.. Οι εισροές εξωγενών παραγόντων(ατόμων εκτός των μελών της ομάδας φοιτητών της αρχιτεκτονικής) είναι ελάχιστες.. Ο προβληματισμός από την πρώτη συζήτηση για το πόσο ανοικτή στην πόλη της Πάτρας είναι έντονος. Κάποιοι είπαν να ακούγονται οι συζητήσεις σε απευθείας μετάδοση με την κατάλληλη τεχνολογική υποστήριξη(πχ. ντουντούκα).. Πόσο εύκολο είναι, αυτό να γίνει αποδεκτό από τον άμεσο κοινωνικό περίγυρο; Μπορεί να γίνουμε ενοχλητικοί.. Η αφίσα, η οποία αντιπροσωπεύει το ανοικτό κάλεσμα παρουσιάζεται αρκετά δημοκρατική εφόσον υπόκειται στην κρίση του αναγνώστη η σημασία που θα της δώσει και κατ΄επέκταση η ανταπόκρισή του ή μη στο κάλεσμα. Τελικά είναι προσωπικό το ζήτημα?? Είναι προσωπική η διαδρομή? Τα βιώματα τα καρπωνόμαστε μόνο εμείς οι συμμετέχοντες? Πως θα γίνει να το μοιραστούμε αυτό και με περισσότερους ανθρώπους? Φοιτητές και μη, εργαζόμενους, άτομα ανεξαρτήτου ηλικίας και ιδιότητας, μέλη της κοινωνίας της Πάτρας και γενικότερα? Είναι αυτό εφικτό? Νομίζω πως εκεί έγκειται αρχικά ο προβληματισμός. Όχι πως θα γίνει γνωστή η ομάδα αλλά πώς θα ανοίξει ένα πλαίσιο ανοικτού διαλόγου.. Διάλογος γαι τη φοιτητική ζωή σε όλες της διαστάσεις της..

Πόσο δημιουργικοί νιώθουμε στα πλαίσια αυτής? Και αν το νιώθουμε εμείς οι αποδέκτες το αντιλαμβάνονται? Τους επηρεάζει? Υπάρχουν αποδέκτες? Έχει νόημα η ύπαρξή τους? Πολλές φορές οι αποδέκτες είμαστε εμείς οι ίδιοι..Μόνο? Κάνω κάτι με σκοπό ο πομπός και ο δέκτης να προσωποποιηθεί στον ίδιο μου τον εαυτό ή να διαφοποιηθεί σε κάποιο σημείο?

Υ.Γ: Το κείμενο αυτό γράφτηκε πριν 3 μέρες περίπου αλλά δεν το είχα δημοσιεύσει, οπότε ίσως αυτά που λέω είναι λίγο πολύ ειπωμένα.. Θεωρώ παρόλα αυτά πως ίσως βοηθήσουν. Προβληματισμός.. Ίσως ήρθε η ώρα για δράση(?)

Θα προχωρήσω σε συγκεκριμένες προτάσεις στη συνέχεια.
Επιγραμματικά, προς το παρόν προτείνω να πατήσουμε σε κάποια από τα θέματα που θέτει ο κ. Καζέρος και να τα αναλύσουμε. Και θα ξεκινήσω με το εξής: 4 ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΤΟΠΟΙ - ΔΗΜΟΣΙΑ ΒΗΜΑΤΑ.

συναντω= συν+ ανταω, -ω< αντα( επιρ.)= αντι= απεναντι

συναντω= ρ., μτβ.: 1. βρισκω καποιον μπροστα μου. 2. συνεκδ.: αντιμετωπιζω καποιον
εχθρικα.
συναντιεμαι= ρ., μεσο: 1. βρισκομαι μαζι με αλλον σε καποιο μερος: συναντηθηκαμε στο
φοιτητικο σπιτι. 2. συνεκδ.: αναμετριεμαι με καποιον αντιπαλο.

συναντηση= (η), ουσ.: 1. το να συναντηθει καποιος με καποιον αλλον: η συναντηση μας
ηταν τυχαια (?)
2. εχθρικη αντιμετωπιση αντιπαλου.


πολιτης= (ο), ουσ.: 1. αυτος που κατοικει στην πολη.
2. υπηκοος καποιου κρατους.
3. ιδιωτης σε αντιδιαστολη με αυτον που εχει καποια εξουσια.
4. ειδικη φραση: ακαδημαικος πολιτης: αυτος που σπουδαζει
στο πανεπιστημιο.

αποσταση= (η), ουσ.: 1. διαστημα μεταξυ δυο τοπικων η χρονικων οριων.
2. μτφ.: ποιοτικη διαφορα.
3. ειδικη φραση: αποσταση δυο σημειων: ευθεια που ενωνει(?)
4. ειδικη φραση: το κραταω σε αποσταση: δεν του επιτρεπω πολλες
οικειοτητες μαζι μου.

Η ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΔΕΝ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΤΑΙ ΠΙΑ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΤΟΠΙΚΟΤΗΤΑΣ. ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΥΝΟΛΟ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΣΥΝΑΨΕΩΝ ΚΑΙ ΣΥΣΧΕΤΙΣΕΩΝ ΤΟΠΩΝ: ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΟΥΣ.

λεξικό

κ. σεχταρισμός (ο) ουσ. (θρησκ.) το σύνολο των αρχών και πεποιθήσεων που έχουν τα μέλη σέκτας (βλ. λ.) | προσκόλληση σε μια στενόμυαλη ιδεολογία, δογματισμός και αδιαλλαξία σε απόψεις θρησκευτικές, πολιτικές, φιλοσοφικές, καλλιτεχνικές | (πολιτ.) όρος που χρησιμοποιείται στο εργατικό κίνημα και δηλώνει την απόσπαση ή απομόνωση των επαναστατικών εργατικών οργανώσεων ή κομμάτων από τις εργατικές μάζες.

ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΤΥΠΟ

(ξεκινάω με την παραδοχή ότι όλοι θέλουμε να βγει το έντυπο!!)
θέλουμε, λοιπόν, να εκφράζει, προφανώς μέσα από προσωπικές- υποκειμενικές προσεγγίσεις (αυτό δεν σημαίνει ατομικές) την εμπειρία αυτών των συναντήσεων -αν θέλαμε απλή καταγραφή, θα κάναμε απομαγνητοφώνηση. Οι καταστάσεις δηλαδή που δημιουργήσαμε να "περάσουν" στο έντυπο.
Ολη η κουβέντα για την "ομάδα"... (και με αφορμή την κουβέντα για την επωνυμία των κειμένων). Για να κάνουμε μια κοινή δράση (όπως έλεγα και στο προηγούμενο post) όπως, πχ. ένα κοινό κείμενο, θα πρέπει να είμαστε όλοι σύμφωνοι και να συνδιαμορφώσουμε (συλλογική διαδικασία). Δεδομένων των (χρονικών) συνθηκών, αποκλείω αυτή την περίπτωση. Στρέφομαι, λοιπόν, στην παρατήρηση των συζητήσεων (ελπίζοντας να βγάλω ακρη...). Εχουμε μια σειρά συναντήσεων των οποίων -πιστεύω- το μεγαλύτερο μέρος το χαρακτήρισε μια ασάφεια -τι κάνουμε, ποιοί είμαστε, γιατί κλπ- παράλληλα με μια τάση να μην επικεντρωθούμε σε ένα θέμα πάνω στο οποίο θα μιλήσουν όλοι ώστε να γίνει συζήτηση (με την τυπική της μορφή) αλλά μια συνέχεια παράλληλων μονολόγων. Αν αναγνωρίσουμε αυτό ως ένα χαρακτηριστικό, μπορούμε να οδηγηθούμε σε έναν (κάποιο) τρόπο γραφής- ένα κολλαζ κειμένων, εικόνων κλπ. Ετσι κι αλλιώς, από την αρχή των συζητήσεων δεν είχαμε στόχο να οδηγηθούμε σε μια συμφωνία-ομοφωνία-απόφαση-θέση (απ' ότι κατάλαβα). Εδώ θέλω να πω ότι, όσο και αν αντανακλαστικά το συλλογικό είναι πάντα θεμιτό, σ' αυτή την περίπτωση δεν λειτουργήσαμε σαν συλλογικότητα. (θεωρώ πως μια συλλογικότητα διαφέρει από μια ομάδα όταν υπάρχουν στη φύση/συστασή της της κοινοί στόχοι και προσδιορίζονται κοινές βάσεις για να παραχθούν αποτελέσματα). Κοινό στόχο δεν είχαμε (ή δεν ξέρουμε αν έχουμε) (ή τελοσπάντων δεν λειτουργήσαμε σαν να εχουμε!), Κοινές βάσεις δεν διέκρινα ξεκάθαρα αλλά, παρ' όλα αυτά, πιστεύω στο αποτέλεσμα που θα παράγουμε. Μπορούμε να δημιουργήσουμε συλλογικότητες- μέσα στην ομάδα- που θα μπορέσουν να παράγουν υλικό -να δουλέψουμε δηλαδή σε μικρότερες ομάδες. Το αποτέλεσμα (έντυπο) θα είναι σίγουρα ομαδικό αλλά εγω δεν θα το χαρακτήριζα, όπως και να γίνει τελικά, συλλογικο...

νομίζω κατ'αρχάς πως δεν υπάρχει αυτό το ένα μοντέλο του "έλληνα φοιτητή" που αναφέρουμε συνέχεια ή τουλάχιστον ότι η ιδιότητα αυτή δεν συνεπάγεται και τα ίδια χαρακτηριστικά. εμείς είμαστε ο "έληνας φοιτητής"? και αν είμαστε, γιατί για τις συζητήσεις αυτές δεν ενδιαφέρονται 25000 άτομα αλλά ανακυκλώνόμαστε, "εμείς οι γνωστοι"?
και δεν ξέρω τι εννοούν όλοι με τον όρο "δραστηριοποίηση" ή "δράση". να γίνει μια παρέμβαση στην πόλη? αυτό που γίνεται τώρα, δεν είναι μια δράση? η συζήτηση δεν είναι μόνο για την προετοιμασία κάποιου προϊόντος, λέγαμε και στην αρχη. επίσης, οι απαντήσεις στα ερωτήματα και η επιλογή ενός τρόπου δράσης αποτελούν μία ΘΕΣΗ, κάτι που γενικά είναι "επικίνδυνο" να πάρεις στη σχολή μας αλλά και στον φοιτητόκοσμο(!!). (ΘΕΣΗ ==> ΤΑΜΠΕΛΑ)και για να το κάνω πιο συγκεκριμένο, πολλοί από εμάς (αν όχι όλοι) έχουμε επιλέξει τις προτιμίσεις μας για κάποια ζητήματα (υπαρξιακά, φιλοσοφικά, πολιτικά...) και δεν νομίζω ότι περιμέναμε αυτή τη διαδικασία για να το κάνουμε. για να αποφασίσουμε λοιπόν σε μία κοινή δράση, θα είναι επιθυμητό (απο μένα τουλάχιστον) να συμφωνούμε όλοι. αυτό σημαίνει ότι -πιθανώς- να υπάρχουν συγκρούσεις απόψεων.
τέλος, ποιος μένει αδρανής? πάγματα συμβαίνουν στην πάτρα, από φοιτητές και για φοιτητές, απλά πρέπει να είσαι εκεί να τα δεις!!! και εκτείθεσαι τόσο συμμετέχοντας, όσο και με την απουσία σου.

ΠΩΣ ΕΚΤΕΙΘΕΤΑΙ ΕΝΑΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ, ΠΩΣ ΕΚΤΙΘΕΤΑΙ ΕΝΑΣ ΦΟΙΤΗΤΗΣ

Το 4_συζητήσεις σε 4_σπίτια ενεργοποιεί διάφορα σημεία της πόλης αλλά δεν ξέρω τελικά πόσο ενεργοποιεί τον "ελληνα φοιτητη", τον καθένα απο μας. Νομίζω οτι ο σύγχρονος έλληνας φοιτητής αρχίζει να θέτει τα ερωτήματα αλλά δεν δραστηριοποιείται, δεν μπαίνει στη διαδικασία αναζήτησης κάποιων "απαντήσεων".δεν εκθέτει τον εαυτό του παρα μόνο μέσα σε κάποια σχετικά "ασφαλή" και "περιορισμένα" πλαίσια, σε κάποιον "ασφαλή" και "περιορισμένο" βαθμό και για κάποιον "ασφαλή" και "περιορισμένο" σκοπό.ισως περιορίζεται στο να αναπαράγει τα ίδια ερωτήματα, απόψεις και θέματα και δεν προσπαθεί να τα επαναπροσδιορίσει και να σκεφτεί πάνω σε νέους τρόπους δράσης

Ο σημερινός φοιτητής διαφέρει από τον τότε ομόλογό του, κατά την κόπωση και κατά την προσδοκία. Η κόπωση είναι πολύ μεγαλύτερη – να μπει στο ΑΕΙ, να βγει απ’ αυτό. Η προσδοκία είναι πολύ μικρότερη – τι θα απογίνει μετά.
Ο φοιτητής του ’79 ήταν, υπό αναλογία, πριγκιπόπουλο· ξεκόκαλιζε ακόμη τόκους απ’ το Πολυτεχνείο ’73, περνούσε η μπογιά του, περνούσε κοινωνικά, περνούσε γκομενικά· και έλπιζε βάσιμα σε οικονομική ανέλιξη και ταξική άνοδο. Ο φοιτητής του ’06 είναι νεοπρολετάριος· σιδερωμένος από το τράνζιτο λύκειο των Πανελλαδικών, πάνω απ’ το πρώτο έτος κρέμεται ήδη η Αγορά Εργασίας, στο βάθος του πτυχίου ξανοίγεται το τούνελ των μεταπτυχιακών, και πιο πέρα δεν φέγγει τίποτε, πάρεξ ο βασικός και η ανεργία του προσοντούχου.Και να ’ταν μόνο το επαγγελματικό... Τη θηλιά της βιοτής συνοδεύει η ασφυξία των ιδεών. Το ’06 οι ιδέες, οι αξίες, οι συμπεριφορές δεν είναι ούτε ευρύχωρες ούτε αθώες. Εκεί όπου ο μικροεξεγερμένος του ’79 χόρταινε με λιγοστούς δίσκους ροκ, ταινίες στα θερινά, ολίγο στυλ, κακομεταφρασμένα βιβλία, και φτηνές μπίρες στα κυκλαδονήσια, ο σημερινός ομόλογος κατακλύζεται από την ποπ αφθονία, σαγηνευτική, φθονούμενη. Ο φοιτητής πολύ περισσότερο σήμερα, εκπαιδεύεται για προφέσιοναλ παρά για επιστήμονας, για καταναλωτής παρά για πολίτης, για ερημωμένο άτομο παρά για κύτταρο κοινωνίας, περιχαρακώνεται στο απέραντο γκέτο της καφετέριας, υποχρεώνεται να ζει, να σκέφτεται και να συμπεριφέρεται ποπ, έως ότου ανοίξει η χαραμάδα μιας ό,τι-να ’ναι-καριέρας.

Απο κείμενο του Νίκου Ξυδάκη

______________________________
SYGXRONOS ELLINAS KALLITEXNIS
SYGXRONOS ELLINAS FOITITIS
______________________________

απο το site του Πατρα 2006:
"Τι ακριβώς σημαίνει η φράση “νέος Έλληνας καλλιτέχνης” στις αρχές του 21ου αιώνα; Τι ρόλο έχει ο έλληνας καλλιτέχνης μέσα σ’ αυτήν την ‘διαστελλόμενη’ νεότητα για την οποία έχει ειπωθεί ότι προτιμά να δημιουργεί το μέλλον γιατί της είναι βαρετό να το προβλέψει. Ποια είναι τα ερωτήματα στα οποία καλείται να απαντήσει η τέχνη του και ποια κυρίως αυτά που καλείται να θέσει; Ποια η γλώσσα στην οποία θα το κάνει, ποιο το κοινό και ποια η εμβέλειά της; Πώς διαχειρίζεται αυτό που απομένει προκειμένου να ορίσει αυτό που μέλλεται;"


...τελικά που απευθύνεται η τέχνη μέσα από αυτή την έκθεση?
για ποιά νεότητα μιλάει ο κύριος?
μια έκθεση προσανατολίζεται τουλάχιστον αναφορικά στα παραπάνω ζητήματα, αν δεν απαντάει σε κάποια από αυτά.

αλλά και πάλι, έχω κάποιες απορίες ακόμα:

τέχνη για την τέχνη?
τέχνη για την πόλη?
τέχνη για την πολιτιστική?
τέχνη για 3 ευρώ?